Henüz vakit varken, gülüm

Henüz vakit varken, gülüm

Paris yanıp yıkılmadan, henüz vakit varken, gülüm,

Yüreğim dalındayken henüz, ben bir gece, şu Mayıs gecelerinden biri

Volter rıhtımında dayayıp seni duvara öpmeliyim ağzından

Sonra dönüp yüzümüzü Notrdam'a çiçeğini seyretmeliyiz onun,

Birden bana sarılmalısın, gülüm, korkudan, hayretten, sevinçten ve de sessiz sessiz ağlamalısın,

Yıldızlar da çiselemeli, incecikten bir yağmurla karışarak.

Henüz vakit varken, gülüm, Paris yanıp yıkılmadan…”